DE PRINSJ VAN DEINEMARKEN
het personage Ophelia

Jan sneed Ophelia als een mooi, freel meisje.

Ze draagt een stralend wit kleed, als een maagdelijke bruidsjurk. Dat benadrukt haar onschuld en kwetsbaarheid.

Hamlet schijnt van haar te houden. Waarom is hij dan zo grof tegen haar en drijft haar zo tot zwaanzin?

Els Borms ( regie ):
"Omdat hij ziet dat Ophelia slaafs naar de pijpen van haar vader en van Claudius danst. Hij vertrouwt haar niet meer.

Ophelia vind ik een braaf kind. Braaf, naïef en gehoorzaam. De perfecte dochter.
Het is bijna onbegrijpelijk hoe Hamlet zo grof tegen haar kan doen.
Ergert hij zich aan haar naïviteit en haar gedweeheid? Aan haar gebrek aan ruggegraat?

En beminde zij Hamlet echt?
Ze kreeg liefdesbrieven van hem, dat moet haar toch geraakt hebben?
Ik mis bij haar de echte verliefdheid.
Het is te hoofs.
Ze is nog niet klaar om echt een man te beminnen en voor die liefde te vechten.
Ze heeft geen eigen persoonlijkheid.
Haar vader is haar god.
Ze gehoorzaamt hem blindelings. Na zijn dood is ze stuurloos, en draait ze letterlijk zot.

En heb maar eens een broer als Laërtes. Een tweede vader, lijkt wel.
Ocharme Ophelia. Zo gedicteerd en gecontroleerd worden door een vader en een broer.

Uit Hamlet geraakt ze ook niet meer wijs.
Ze dwaalt rond als een ijl spook, zingt alleen nog ijle liedjes, en verliest elk contact met de werkelijkheid.

Een tere geknakte bloem.
Ze begraaft zichzelf onder bloemen. Die troosten haar.

Een moeder heeft ze niet. En de mannen zijn onbereikbaar: dood, in het buitenland, krankzinnig."

Jan maakte van Ophelia een aangrijpend tragisch slachtoffer en sneed een extra pop - liggend op de lijkbaar - om haar begrafenis ontroerend mooi op scene te kunnen brengen.


TERUG: De Prinsj van Deinemarken

copyright - De Bende van Richaar - maart 2023